میرزاده عشقی یکی از شاعران و نویسندگان همدانی است که در دوران قاجاریه می زیسته و شهرت در همان دوران باعث شهرت زندگی نامه میرزاده عشقی شده است. از سایر مشاهیر همدانی می توان به سیدجمال الدین اسدآبادی اشاره کرد.
درباره میرزاده عشقی
میرزاده عشقی نام اصلیش سیدمحمدرضا کردستانی و فرزند سیدابوالقاسم کردستانی بود. او همچنین دایی ناصر یمین مردوخی کردستانی بود و در تاریخ ۲۰ آذرماه ۱۲۷۳ خورشیدی در شهر همدان زاده شد. سال‌های کودکی را در مکتب‌خانه‌های قروه و از سن هفت سالگی به بعد در آموزشگاه‌های «الفت» و «آلیانس» همدان به دو زبان فارسی و فرانسوی تحصیل داشته، پیش از آنکه گواهی‌نامه از این مدرسه دریافت کند در تجارتخانه یک بازرگان فرانسوی به شغل مترجمی پرداخته و به زبان فرانسوی به‌طور کامل مسلط شد.
دوره تحصیلی وی تا سن هفده سالگی بیشتر طول نکشید، در آغاز سن ۱۵ سالگی به اصفهان و سپس برای اتمام تحصیلات به تهران رفت. بیش از سه ماه نگذشت که به همدان بازگشت و چهار ماه بعد از آن با پافشاری پدرش برای تحصیل عازم پایتخت شد ولی عشقی از تهران به رشت و بندر انزلی رهسپار و از آنجا به مرکز بازآمد. هنگامی که در همدان به سر میبرد اوایل جنگ جهانی اول ۱۹۱۴–۱۹۱۸ میلادی به عبارت دیگر دوره کشمکش سیاست متفقین و دول متحده بود. عشقی به هواخواهی از عثمانی‌ها پرداخت و زمانی که چند هزار تن مهاجر ایرانی در عبور از غرب ایران به سوی استانبول می‌رفتند او هم به آن‌ها پیوست و همراه مهاجرین به آنجا رفت.
آثار میرزاده عشقی
- داستان بیچاره زاده
- کفن سیاه
- رستاخیز سلاطین ایران
- حلوا الفقرا
- بچه گدا و دکتر نیکوکار
- تئاتر درموضوع میتینگ
- ایدئال پیرمرد دهگانی
